Farby - określenie odporności na szorowanie
Posty: 3
• Strona 1 z 1
- Hekla
- Posty: 203
- Rejestracja: 26. wrz. 2014, 9:14
Farby - określenie odporności na szorowanie
Jakiej informacji szukać na opakowaniu farby, aby dowiedzieć się, w jakim stopniu jest odp[orna na ścieranie?
- Julik78
- Posty: 388
- Rejestracja: 19. lis. 2014, 11:30
- Lokalizacja: Żmigród
Re: Farby - określenie odporności na szorowanie
Tu znajdziesz jakieś informacje:
www.chemiabudowlana.info/tmies_farba,ar ... waniu_farb
fragment:
Na polskim rynku możemy spotkać się z dwoma normami opisującymi stopień odporności na ścieranie: PN-EN 13300 lub PN-C-81914:2002. W przypadku pierwszej wyróżnia się 5 klas: od V oznaczającej bardzo słabą odporność na ścieranie aż po I umożliwiającą zmywanie i szorowanie ma mokro. W praktyce oznacza to, że wybór produktu oznaczonego jako posiadający I lub II klasę daje nam pewność bezproblemowego użytkowania.
Z kolei w przypadku normy PN-C-81914:2002 wyodrębniono trzy rodzaje klas odporności:
I – farby odporne na szorowanie na mokro,
II – farby odporne na mycie,
III – farby odporne na tarcie na sucho.
Analogicznie, jak w poprzednim przypadku, zakup emulsji posiadającej I klasę odporności wg normy PN-C-81914:2002 to gwarancja dużej wygody – pomalowaną ścianę można w razie potrzeby zmywać lub szorować na mokro bez obawy o zniszczenie powłoki.
Oczywiście w praktyce oznacza to, że im wyższa odporność, tym dłuższe jest użytkowanie. Dobrze jednak wiedzieć, że są miejsca takie jak np. sufit, które rzadko się brudzą i nie wymagają zmywania. Dlatego bez obaw można pomalować je tańszą farbą o niższej odporności na szorowanie.
Więcej na zalinkowanej stronie,
www.chemiabudowlana.info/tmies_farba,ar ... waniu_farb
fragment:
Na polskim rynku możemy spotkać się z dwoma normami opisującymi stopień odporności na ścieranie: PN-EN 13300 lub PN-C-81914:2002. W przypadku pierwszej wyróżnia się 5 klas: od V oznaczającej bardzo słabą odporność na ścieranie aż po I umożliwiającą zmywanie i szorowanie ma mokro. W praktyce oznacza to, że wybór produktu oznaczonego jako posiadający I lub II klasę daje nam pewność bezproblemowego użytkowania.
Z kolei w przypadku normy PN-C-81914:2002 wyodrębniono trzy rodzaje klas odporności:
I – farby odporne na szorowanie na mokro,
II – farby odporne na mycie,
III – farby odporne na tarcie na sucho.
Analogicznie, jak w poprzednim przypadku, zakup emulsji posiadającej I klasę odporności wg normy PN-C-81914:2002 to gwarancja dużej wygody – pomalowaną ścianę można w razie potrzeby zmywać lub szorować na mokro bez obawy o zniszczenie powłoki.
Oczywiście w praktyce oznacza to, że im wyższa odporność, tym dłuższe jest użytkowanie. Dobrze jednak wiedzieć, że są miejsca takie jak np. sufit, które rzadko się brudzą i nie wymagają zmywania. Dlatego bez obaw można pomalować je tańszą farbą o niższej odporności na szorowanie.
Więcej na zalinkowanej stronie,
- spektrochem
- Posty: 139
- Rejestracja: 10. gru. 2014, 8:16
- Lokalizacja: Tarnobrzeg
Re: Farby - określenie odporności na szorowanie
Odporność na ścieranie a szorowanie to dwie różne sprawy.
Odporność na ścieranie określa się przy użyciu jakiegoś czynnika ścierającego (ścierniwa). Do tego celu używa się wolno spadającego elektrokorundu szlachetnego (badanie wg metody Gardnera) i określa się masę (w kg) potrzebną do starcia µm powłoki w znormalizowanych warunkach (do przetarcia eliptycznego otworu o określonej geometrii).
Odporność na szorowanie oznacza się za pomocą wielu metod: DIN - liczba cykli do starcia powłoki o znormalizowanej grubości, ISO (również ASTM) - ubytek grubości powłoki po 40 lub 200 cyklach (w zależności od kategorii wg PN-C-81914:2002). Wynik wg ISO klasyfikuje się według wymagań PN-C-81914:2002, gdzie są określone trzy KATEGORIE odporności na szorowanie, zaś klasyfikując wg EN podaje się KLASĘ. Kategorie a klasy różnią się zasadniczo. Zainteresowanych odsyłam do ostatniego numeru Chemical Reviev gdzie opisywałem klasyfikację EN 13300 w odniesieniu m.in. do odporności powłok na szorowanie.
Odporność na ścieranie określa się przy użyciu jakiegoś czynnika ścierającego (ścierniwa). Do tego celu używa się wolno spadającego elektrokorundu szlachetnego (badanie wg metody Gardnera) i określa się masę (w kg) potrzebną do starcia µm powłoki w znormalizowanych warunkach (do przetarcia eliptycznego otworu o określonej geometrii).
Odporność na szorowanie oznacza się za pomocą wielu metod: DIN - liczba cykli do starcia powłoki o znormalizowanej grubości, ISO (również ASTM) - ubytek grubości powłoki po 40 lub 200 cyklach (w zależności od kategorii wg PN-C-81914:2002). Wynik wg ISO klasyfikuje się według wymagań PN-C-81914:2002, gdzie są określone trzy KATEGORIE odporności na szorowanie, zaś klasyfikując wg EN podaje się KLASĘ. Kategorie a klasy różnią się zasadniczo. Zainteresowanych odsyłam do ostatniego numeru Chemical Reviev gdzie opisywałem klasyfikację EN 13300 w odniesieniu m.in. do odporności powłok na szorowanie.
Pozdrowienia
Artur Pałasz
Specjalista technologii produkcji farb
SPEKTROCHEM - Laboratorium surowców i technologii produkcji farb, lakierów i tynków
Artur Pałasz
Specjalista technologii produkcji farb
SPEKTROCHEM - Laboratorium surowców i technologii produkcji farb, lakierów i tynków
Posty: 3
• Strona 1 z 1
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 6 gości